In 969 weerd het laatste gat in de dijk van de Lauwerszee gedicht en veranderde de naam in Lauwersmeer. Het water ging van zout naar zoet. In de loop der jaren is hier een prachtig natuurgebied ontstaan en tegenwoordig heet het nationaal park Lauwersmeer.
De stilte op het water en het mooie licht van de late zon achter de wolken, het is het Lauwersmeer ten voeten uit. Dit is het water bij de Egbert Schuldinkplaat, vlak bij de sluizen aan de Friese kant.
Even verderop heb je een weids uitzicht over het meer, hier op een vroege winterochtend. Aan de ene kant het meer, aan de andere kant de dijk, die sinds 1969 de grens is tussen het meer en het Wad, tussen zout en zoet water.
Deze foto is genomen vanaf het bruggetje bij de Vlinderbalg. Wolken, water en licht zijn ook hier weer beeldbepalend.
Het Nieuwe Robbengat ligt aan de strandweg. Eerder een geliefde plek voor vogelfotografen, omdat je hier met de auto dicht bij de vogels op het water kan komen. Tegenwoordig een landelijk bekende visplek, omdat er veel vis is uitgezet.
De Ezumakeeg, aan de westkant van het meer, is een vogelgebied bij uitstek. Vogelliefhebbers uit het hele land komen er een kijkje nemen. Vooral in de trektijd verblijven er veel steltlopers in het ondiepe water meet veel slikranden. En als het heel heet is zoeken de konikpaarden er verkoeling.
Het is herfst en de Bantpolder staat bijna helemaal onder water door overvloedige regenval. De avond valt en de vogels hebben zich vol gegeten op het Wad en zoeken een rustplaats voor de nacht. In de zomer broeden er veel vogels, zoals de grutto,de tureluur, de veldleeuwerik en tegenwoordig zlfs weer een enkele kemphaan.
Het Lauwersmeer is een opvanggebied voor het water uit het achterland. Via de Zoutkamperril, de verlenging van het Reitdiep in Groningen, stroomt het overtollige water het Lauwersmeer in. Het wordt daarna via de Cleveringsluizen geloosd in de Waddenzee. Omgekeerd varen garnalenschepen van het wad naar Zoutkamp.